Dankbaar.
25 juni 2015 - Naivasha, Kenia
Tijdens het laten zien van de foto's die ik mee had genomen, ging er iets om bij me. Opeens voel je je verwend of hoe je het ook wil noemen. Die knop ging om toen een jongen vroeg aan me hoeveel slaapkamers we hadden, of ik een eigen slaapkamer had. Zo'n vraag wil je bijna niet beantwoorden, omdat zijn antwoord op die vraag heel erg anders was. Een soort schaamte voel je dan om je gedrag thuis terwijl ik hier nog geen één traan heb gezien maar alleen maar vreugde. Er wordt hier voor me gekookt en alles en daar moet ik dankbaar voor zijn.
Misschien klinkt het cliché, het dankbaar zijn, maar ik zal nooit meer het glunsterende gezicht van die jongen vergeten op m'n antwoord van dat ik een eigen slaapkamer heb.
Misschien klinkt het cliché, het dankbaar zijn, maar ik zal nooit meer het glunsterende gezicht van die jongen vergeten op m'n antwoord van dat ik een eigen slaapkamer heb.
Fijn dat je helemaal heelhuids bent aangekomen en dat je start daar goed is gegaan. Het is toch maar afwachten of wat je in NL hebt geregeld of dat daar ook wel zo overgekomen is.
Wat een hoop verschillen al hè? En je zult er nog veel meer tegenkomen. Leuk dat je iedereen zo op de hoogte houdt van je reilen en zeilen.
Heel veel succes en plezier en misschien ook sterkte?!
Groetjes, Anne-Martine
Wat fijn dat je zo goed opgevangen wordt. Je bent er nauwelijks en je wordt meteen al met de neus op de feiten gedrukt. Wat voor ons zo gewoon en normaal is , blijkt daar een illusie te zijn. heel goed om dat te ervaren. Ik denk dat je daar heel goed leert relativeren. Succes!